Terdapat satu budaya yang agak pelik di dalam dunia politik tanah air. Isu ini mungkin telah basi namun masih wajar diperdebatkan. Saya juga kadang kala terjebak dengan budaya politk yang sebenarnya negatif tetapi sentiasa dilihat positif kerana ia dilihat penyumbang terhadap kemakmuran Malaysia sehingga kini. Tujuan penulisan ini bukanlah untuk meyokong atau menentang budaya ini tetapi ingin merungkai tentang budaya ini dari perspektif berbeza. Budaya politik yang sama maksudkan ialah politik perkauman. Mahu tidak mahu, kita terpaksa akui selama 53 tahun negara kita merdeka, kita menerima politk perkauman ini sabagai satu cara yang terbaik untuk memilih pemimpin yang akan memerintah negara. Mungkin ada yang tidak menyokong kenyataan saya kerana pasti mereka menyatakan bahawa idea politik yang paling berjaya memerintah Malaysia ialah nasionalisme yang dibawa oleh Barisan Nasional sejak lebih 30 tahun lepas. Namun jika kita selidik secara mendalam, parti-parti yang menganggotai BN kebanyakannya didasari oleh aliran perkauman. Saya tidak menyatakan idea ini gagal tetapi adakah idea ini sesuai atau tidak untuk dipraktikkan kini?
Jika kita lihat kembali sejarah, penubuhan Parti Perikatan yang didukungi oleh kita buah parti yang besar;UMNO, MIC dan MCA telah memungkinkan kemederkaan Tanah Melayu menjadi kenyataan. Jadi penubuhan ikatan antara kita kaum ini merupakan kunci bagi kemerdekaan Tanah Melayu pada masa itu. Pada zaman 1957, konsep politik berdasarkan perkauman mungkin sesuai dan boleh dipraktikkan. Namun ada seorang pemimpin Melayu yang begitu berjasa yang begitu berpandangan jauh dan mahu melihat masa depan negara lebih gemilang. Namun beliau sendiri akhirnya terbuang kerana idea radikalnya yang gagal diterima oleh masyarakat Melayu sendiri. Orang saya maksudkan ialah Dato’ Onn Bin Jaafar, pengasas UMNO. Walaupun ketika penubuhannya, beliau merupakan seorang pemimpin yang begitu disegani namun apabila beliau mengemukan cadangan untuk membuka keahlian UMNO kepada semua kaum, ramai ahli UMNO membantah dan tidak bersetuju dengan pandangan beliau. Dato’ Onn jelas merupakan seorang yang berpandangan jauh kerana beliau telah meilhat bahaya budaya politik perkauman. Tidak sampai 13 tahun selepas kemerdekaan, tercetus peristiwa berdarah 13 Mei yang berpunca dari politik perkauman. Walaupun kita sudah lebih 50 tahun merdeka, kita masih lagi membincangkan soal hak orang Melayu dan hak kaum bukan Melayu. Adakah kita benar-benar bersatu ataupun kita hanya bersembunyi di sebalik topeng politik perkauman?
Setelah fenomena tsunami politik PRU 12 yang jelas menunjukkan bahawa idea politik berdasarkan perkauman mungkin tidak lagi berada ti tempat pertama di pentas poltik tanah air. Pengundi muda terutamanya mungkin semakin merasakan bahawa idea politik berdasarkan perkauman tidak lagi sesuai di zaman abad ke-21 ini. BN sudah pun bertindak pro-aktif memperkenalkan keanggotaan secara langsung (tanpa menganggotai parto kompenan) merupakan satu tindakan yang menunjukkan bahawa telah wujud keperluan untuk mentransformasi dari politik perkauman kepada politik bentuk baru.
Ramai di antara kita mungkin merasakan kita tidak perlu lagi beralih kepada budaya politik baru yang tidak didasari oleh sentiment perkauman. Hujah kumpulan ini adalah kita sudah berjaya memimpin Malaysia untuk lebih 50 tahun dengan budaya politk perkauman. Namun secara ikhlas, masih ramai masyarakat bukan Melayu yang tidak berpuas hati tentang beberapa dasar yang dicetuskan oleh politik perkauman ini. Barisan Nasional telah memperkenalkan pelbagai dasar yang lebih memberi keutamaan kepada orang Melayu dan secara tidak langsung menyebabkan orang bukan Melayu merasakan diri mereka tidak dihargai sebagai warganegara Malaysia yang tulen. Saya bukanlah penentang terhadap keistimewaan orang Melayu kerana memang secara tidak langsung hak ini akan membantu orang bukan Melayu. Namun kini sudah wujud masyarakat Melayu sendiri merasakan bahawa hak istimewa Melayu ini telah mengwujudkan mentaliti subsidi di kalangan orang Melayu sendiri.
Pandangan politikus dari pihak pembangkang pula melihat isu hak istimewa orang Melayu ini dari dimensi yang berbeza. DAP antara parti yang sejak dari dulu lagi bersifat begitu kritikal terhadap isu berkaitan hak istimewa orang Melayu. PKR, PAS dan DAP, 3 parti utama yang menganggotai Pakatan Rakyat telah membuat pengumuman baru-baru ini bahawa seandai mereka memerintah Malaysia, hak istimewa orang Melayu tidak akan terjejas. Malahan juga, mereka mendakwa bahawa, parti pemerintahan yang diketuai UMNO yang selama ini menggunakan hak istimewa orang Melayu untuk mengkayakan kroni dan menjejaskan peluang yang sewajarnya diberikan kepada orang Melayu. PKR-DAP-PAS mendakwa seandai UMNO benar-benar telus dalam menggunakan hak istimewa orang Melayu, maka orang Melayu di negara kita sudah lama maju.
Bolehkah kita melangkaui dimensi perkauman dan menggunakan dimensi yang lebih luas dalam membincang arena politik, sosial dan ekonomi negara? Memang susah hendak menjawab persoalan ini. Kita sudah terlalu lama disumbatkan dengan kepentingan idea perkauman dalam memulakan apa juga topic perbincangan seharian. Apa yang penting adalah keterbukaan kita untuk membincangkan isu politik perkauman ini. Kita perlu bersikap terbuka dan adil apabila kita membicarakan aspek politik perkauman. Walaupun ianya pahit dan mungkin menyakitkan namun demi generasi masa depan, kita perlu menghadapi secara terbuka perdebatan yang berkaitan dengan politik perkauman.
No comments:
Post a Comment